Ειναι γνωστό σε πολλούς για το πολεμικο αεροσκαφος που πέρασε κατω απο την γεφυρα Ταταρνας το έτος 1970 και που "μαρτυρούν" οι παλιοί κατοικοι της περιοχής.Το αεροπλανο με το οποιο πέρασε κατω απο την γεφυρα ειναι το θρυλικό F104 ο γνωστός "αστρομαχητης".

Ο κ.Δημητρης πιλότος τοτε της πολεμικης αεροποριας,ο οποιος και για τους γνωστες θεωρείται θρύλος,υπηρετούσε στην 116 ΠΜ μοιρα του Αράξου.Στην αφήγηση του στην προσωπική του σελιδα στο Facebook μας αφηγείται με εναν τροπο μοναδικό θα λέγαμε μια απο τις καθημερινές περιπέτειες που ζούσαν οι πιλότοι μας με τα μαχητικά.
Μια απο αυτες περιλαμβάνει και το πέρασμα κατω απο την γεφυρα Ταταρνας.
Απολαύστε..:

A DAY IN LIFE OF AN F 104 STARFIGHTER PILOT

    Καλοκαίρι early 1970's
  06:00 το πρωί, 3ο οίκημα άγάμων, Διασπορά της 116ΠΜ. Ξυπνάω, δύσκολα, αλλα με όρεξη για μια καινούργια μέρα. Στους Λουτήρες ο Σταματης ο Βερτσεκος ξυριζεται τραγουδώντας " ο Χάρος βγήκε παγανιά" !! απομεινάρια της νύχτας στα μπουζούκια,  προσπαθώ να συνηθίσω  την εικόνα του Τσιριγώτη με πετσέτα στη μέση, αλλα χωρίς επιτυχία ! Ετοιμάζομαι γρήγορα, φόρμα, μπότες, ζεσταίνω λίγο τη Lotus, και πλακώνομαι μεχρι το αεροδρόμιο, 9 km πιο κάτω να προλάβω το briefing στις 07:00. Ο (ΑΕ, Αξιωματικός Επιχειρήσεων ), Νικος Βαρκουτας έχει το γνωστό "ύφος" που σε κάνει και γελάς, διαβάζει το προγραμμα, ΩΡΑΙΑ, πετάω μόνος μου CPM.( combat profile mission )  Στη μοίρα πετούσαμε αρκετά μόνοι μας, για ρεαλιστική εξάσκηση στον κύριο ρόλο της μοίρας , Nuclear Strike.
  Συνήθως ταλαιπωρούσα τον Κόντη, η τον Μανουσάκη, η τον Αθανασίου, η τον Μάκη τον Μουζά, η τον Μητσο τον Κωνσταντοπουλο τον συμμαθητή μου,  οταν πετούσαμε ζευγάρι.
  Ο Μητσος ήταν το τέλειο Νο 2, ότι και να του έκανες δεν διαμαρτύρονταν και δεν μιλουςε ποτε! Κολλημένος πάντα στο φτερό !  Μετα την προσγείωση, στο Φορτακι, ( βανάκι Ford, που μας πήγαινε στα αεροπλανα ), κούναγε το κεφάλι του, άναβε τσιγάρο και με ένα ανθυπομειδιαμα πίσω από το μουστάκι του, μου λέγε : πάλι την γλύτωςες σήμερα, χαμένε !  Τέλειος !!
  Γενικά μου άρεσε να πετάω μόνος μου, αισθανόμουν πιο ελεύθερος να κάνω ότι ήθελα, χωρίς να νοιάζομαι για το Νο 2. Είναι σαν να σε κρατάει κάτι αόρατο μεν, αλλα υπαρκτό.
   Ανοίγει η πόρτα του briefing και ξεπροβάλλει η φοβισμένη μορφή του καντινιέρη, που δεν ήξερε σε ποιον να δώσει πρώτο καφέ, στον καλό; τον άγριο, η σ'αυτον που παρειγγειλλε πρώτος!!
  Εγω έπινα τσάι (!) περίμενα να ερθει το ψωμί και έτρωγα σάντουιτς με κασέρι χωρίς ψύχα (!). Οχι κάπνισμα καφέδες ποτά, ξενύχτια κλπ. Ήθελα να ειμαι πάντα στην καλύτερη δυνατή φόρμα για να δω τι μπορώ να κάνω με το 104, χωρίς καμμία " βοήθεια" ,  καμία φορά βέβαια ξεφεύγαμε λίγο το βράδυ, εκει στο Beau Rivage, την disco club στην Πατρα.
  Σωστικά, υπογραφή στο βιβλίο πτήσεων , στο Φορτακι, και στο Κ2 , Στον κάθετο. Ολα έτοιμα, ο υπόλογος  χαμογελαστός, άλλη μια τζίφρα, επιθεώρηση, καλό δέσιμο στο Martin Baker, εκκίνηση , τροχοδρόμηση, last chance checks, ζωτικές προ απογειωςεως, αναφορά στον Πύργο , "καλύπτρα κλειςτη flap κάτω", γραμμή , απογείωση.
  Δεξιά στροφή στα 200', γιατι έβλεπε ο Πύργος , και προς το "0 point", το Αντίρριο στα 100', εκει βλέπω τον Χωροφύλακα να κοιτάει ψηλά, ωραία, γούρι !! Μηδενίζω τον χρόνο.
  Πρώτο σημείο, ακρωτήριο Μελαγκάβι (απίστευτο όνομα), λίγο πριν απο το Λουτρακι.  Συνεχίζω στα 100' αλλα παω πανω απο την εθνικη οδό, προσπαθώντας να ακολουθήσω τις στροφές του δρόμου !! Το είχα απωθημένο, οταν πήγαινα κάθε Σαββατοκύριακο Αθηνα με τη Lotus,  και έκανα 2:30', να βγάλω το άχτι μου με το 104 ! ( 4 λεπτά μεχρι Λουτρακι ! )  Αδύνατο με 450 knots βέβαια. Ζορίζομαι αρκετά, να μη ξεχάσω το καλώδιο μεταξύ του δρόμου μετα το Διακοφτό. Μια μέρα παραλίγο να το πάρω μαζί μου. Φτάνω στο σημείο, ειμαι 5" πιςω. Με τις μαλακιες με τις στροφές, έχασα λίγο χρόνο. Τέλος πάντων θα βάλω 1% για λίγο και θα ειμαι εντάξει στρίβω προς Παρνασσό, η κορυφή έρχεται πολυ γρήγορα, τραβάω 30 μοίρες αλλα θα βγω γκολ απο πανω, ανάποδα και πριν φθάσω στην κορυφή τραβάω, περνάω μεν ξυστά απο την κορυφή, αλλα το αεροπλανο βουτάει σαν τρελλο! Ωχ απο πιςω έχει οροπέδιο, σκατά, ίσα που προλαβαίνω να το ισιωσω, παρα λίγο ! Ίδρωσα λίγο. Δεν προλαβαίνω να το σκεφτώ, συγκεντρωνομαι στο ίχνος μου, και ανεβαίνω λίγο για να καλέσω Τανάγρα, να πάρω άδεια διέλευσης απο την περιοχή της. Καλα μεχρι να με ακούσει ειμα ήδη έξω.
 Βόρεια Εβοια, αριστερή στροφή προς Καρπενήσι, θάλασσα λάδι, κατεβαίνω Πολυ Χαμηλά,
  Ολα γίνονται διαφορετικά τώρα, το οπτικό μου πεδίο είναι λίγες μοίρες κατ' ευθείαν μπροστά απο το Pitot, δεξιά, αριςτερα, είναι ολα θολά και φεύγουν προς τα πιςω με απίστευτη ταχύτητα, εκείνη τη στιγμή αιςθάνεςαι ότι εχεις χωριστεί απο το σώμα σου, και υπαρχεις μονο, σαν δυο μάτια, χέρια, και το μυαλό σου, που ταξιδεύει με απίστευτη ταχύτητα, σε κάποιο σημείο στο χρόνο μπροςτά !
  Ειναι μια υπερβατική στιγμή, το σώμα σου δεν το αισθάνεσαι !!! Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι αλλο που μπορεί να έχει το ίδιο αποτέλεσμα. Και τα παιδιά στην αναχαίτιση εχουν παρόμοια συναισθήματα, για λιγες στιγμες, αλλα εκει συμμετέχει πολυ και το σώμα.
  Εδώ ο όρος " αυτοςυγκεντρωςη" παίρνει άλλη σημαςια, αν κανεις λάθος ενός δεκάτου του χιλιοστού στο χειριστήριο, έχεις τελειώσει.
  Ειμαι περίπου στα Καμμένα Βούρλα, και σκύβω το κεφάλι μου στο CPM, να δω αν ειμαι σωστά στο ίχνος μου. Μέγα λάθος !! Έσκυψα περίπου 1" και οταν σήκωσα το κεφάλι μου, με την περιφερειακή όραση, ένοιωσα ότι ήμουν, ενα με την θάλασσα !!! Είχα γίνει σχεδόν CrisCraft. Ευτυχώς δεν  τράβηξα απότομα, γιατι θα χτυπούσα κάτω. Πολυ μαλακά ανεβαίνω στα 100' και τραβάω με δύναμη, για τα 500', μεςα σε 1" έγινα μούσκεμα στον ιδρώτα !! Στρίβω λίγο δεξιά και κυταω πιςω. Μια γραμμή πανω στη θάλασσα απο τα καυσαέρια τουλάχιστον 10 μίλια !!
  Οταν η θάλασσα είναι λάδι, δεν εχεις καλή αίσθηση του ύψους, ειναι πολυ πιο δύσκολο να εκτιμήσεις ακριβώς το πραγματικό υψος, με 450 βέβαια !
  Στα 500' νιώθεις σαν σταματημένος, να ανοίξω την καλύπτρα να κατέβω !! Απίστευτη διαφορά στην αίσθηση της ταχύτητας!
   Ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό!! Δεν ξέρω ποιος τόπε, αλλα είναι αλήθεια !
   Ο τρόμος κράτησε λίγα δευτερόλεπτα, πεισμωμένος συνεχίζω, περνάω abeam Λαμίας, και κατεβαίνω πάλι. Ωχ Καλώδια πάλι, γαμώ την πουτανα μου, παντού, παρά λίγο! Και δεν τα έχει ο 250:000/1 χάρτης βέβαια. Περνάω το Καρπενήσι, λίγο πιο προσεκτικά στο ξεδίπλωμα αυτή τη φορά, και συνεχίζω.
  Το κακό με την χαμηλή είναι ότι δεν μπορείς να θαυμάσεις το τοπίο. Βλέπεις μόνο μπροστά, και το " μπλοκάκι " του CPM που πρέπει να το κρατάς μαζί με την Μανέτα, και να το γυρνάς με το ενα χέρι σε κάθε σημείο ! Φθάνω στο φράγμα στα Κρεμαςτά, γεφυρα Τατάρνας, μια γεφυραρα πανύψηλη, εδώ χωράει και C 130 σκέφτομαι !!!........οι σφυγμοί ανεβαίνουν πολύ, αλλα τελικά τίποτα, μόνο την πρώτη φορά!
  Συνεχίζω προς Πρέβεζα, για προσβολή αεροδρομίου, ανεβαίνω στα 200' παίρνω άδεια , κατεβαίνω στα 20', αυξάνω στα 550, στο pull-up τραβάω με 5 g 70 μοίρες 9000' ανάποδα 4 g , 40 μοίρες βύθιση , φωτο πολυβόλο, κέντρο διαδρόμου,  3500' αφεςη, απαγκίστρωση 4-5g , ενα ρολάκι , και ξανά χαμηλά και αριστερή στροφή για Άραξο.
   Τι είναι αυτο ;  πανάκια, μπροστά καμία δεκαπενταριά, Flotilla !  Έχει και 5-6 μποφόρ ! Ωραία θα περάσω ανάμεσα τους να τους τρομάξω λίγο, μεχρι να το σκεφθώ εχω φτάσει, περνάω δίπλα απο το πρώτο ( τον αρχηγό) ο οποίος θα το θυμάται για όλη του τη ζωή, και μετα, ενα victory roll, όλο το βράδυ οι ξένοι θα το συζητάνε τρώγοντας μπαρμπούνια στη Λευκάδα, δεν πειράζει, να σφίξουν λίγο οι μεταξωτοί κώλοι τους.
  Ξανά χαμηλά για Άραξο. Μπροστά μου ενα μεγάλο φέρρυ που γυρίζει απο Ιταλία, περνάω απο την πλώρη - δίπλα- ποτε απο την πρύμνη, είπαμε, γιατι εκει πάντα έχει γλάρους που κάνουν άνεμοπορεια στα ζεστά καυσαέρια και περιμένουν το μάγειρα να πετάξει τίποτα στη θάλασσα !!
  Τι είναι αυτό μπροστά; Ίδια πορεία με μένα, τύπος με ταχύπλοο, περνάω απο πανω του στα 20' και προλαβαίνω να δω ότι φοράει καβουράκι και το μαγιό του βέβαια,  ο τύπος νόμιζε ότι παει γρήγορα , 40-50 knots, μεχρι που κάτι πέρασε πανω απο το κεφάλι του, με 450 κάνοντας ενα απίστευτο θόρυβο. Βάζω στοίχημα ότι πρέπει να σταμάτησε για λίγο να συνέλθει. Έτσι ο Παντελης ο Τζουρος τρόμαζε τις Τράτες, γιατι πιάνανε πολλά ψάρια, και δεν έμενε τίποτα γι αυτόν !!
  Ειμαςτε λίγο γραφικοί τότε, οφείλω να το ομολογήσω.
   Άλλη μια προσβολή στον Άραξο , χωρίς roll, και μετα low IP και άδεια για low brake ! Ξυστά πανω απο το tacan, ποιος μαλακας φύτεψε δέντρο κοντά στο tacan ?, συνεχίζω στα 10' 450 knots, πανω απο τον διάδρομο (36) και τώρα να τρομάξουμε λίγο και τους μηχανικούς που χαζεύουν στη πίστα. Τέλος διαδρόμου, κλειστή αριστερή στροφή ανόδου για τα 1500' και Μανέτα idle !, τότε είναι που μερικοί μηχανικοί παθαίνουν ενα μικρό επεισόδιο!! Τα 450 γίνονται 230 σε χρόνο μηδέν, στο βασικό, gear down, flaps land, προσοχή στην ασυμμετρία και στο BLC, 3 greens, flaps land, στον Πύργο. " Ελεύθερος", προσγείωση, steering, αλεξίπτωτο, άφεση, back track στον κυρίως και στο Κ2 πάλι. Αεροπλανο ΟΚ, υπογραφή , Φορτακι, στη μοίρα. Ειμαι κουρασμένος, η φόρμα μυρίζει αυτόν τον " ειδικό " ιδρώτα του F 104, που έχεις πλέον συνιθησει σαν το προσωπικό σου " άρωμα" η αδρεναλίνη, ακόμα τρέχει σαν ποτάμι, αλλα νιώθω υπεράνθρωπος, γιατι το θηρίο, έκανε ακριβώς ότι ήθελα, παρότι προσπάθησε να με σκοτώσει τρεις φορές !!
  Ειναι δύσκολο να περιγράψεις πως αισθάνεσαι μετα απο μια τέτοια πτήση. Αυτή η γαμημένη τριτη διάσταση, το υψος, τα αλλάζει ολα! Οι αποστάσεις εκμηδενίζονται, η γη περνάει απο κάτω σου απίστευτα γρήγορα, ανεβαίνεις και κατεβαίνεις με 50000' το λεπτό!! Κινείσαι στο ΧΩΡΟ! Μονο με μαχητικό μπορείς να το κανεις αυτό, ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ !!!
  Η ζωή μου τότε ήταν, ή πτήση. Το μεταξύ των πτηςεων διάστημα, ήταν απλώς, το περίμενε !!
  Υπογραφη στο βιβλίο, ρωτάω τον Nick, Βαρκούτα, the Greek, να φύγω γιατι το βράδυ έχουμε νυκτερινές ; Ναι φύγε Δημητράκη, ζεσταίνω λίγο τη Lotus, κασσετα στο Becker,  Rolling Stones, " Jumping Jack Flash ", Τέλεια, θα δοκιμάσω αν κάνει τα 0-100 κάτω απο 6" με τα 130 οκτάνια βενζίνη, που μου έβαλε ο Μητσος ο Ιδιώτης, απο το Noratlas που είχε εξοκείλει προχθές, αριςτερά απο τον 36, και επρεπε να πετάξουν την βενζίνη που είχε στις δεξαμενές του, για να το τραβήξουν.
  Βγαίνω απο την πύλη, 100 μέτρα, δεξιά στροφή, τρακτέρ δεν υπάρχει μπροστά, volume τέρμα, τι κομμάτι και αυτο, δεν μπορείς να πας σιγά !, 6500 στροφές, 1η 75, δευτέρα 115, αρχίζω να γεμίζω την Τρίτη, εκει πριν απο την Σμηναρχια εκπαίδευσης, και ξαφνικά ενα ανθρωπάκι πετάγεται στη μέση του δρόμου και μου κάνει σήμα να σταματήσω !!! Μπλόκο Τροχαιας, στην Λακκοπετρα Αχαΐας !!!! Φρεναααααα, πάνε τα Ferodo DS 11, θα πρέπει να τ' αλλάξω 1 μήνα νωρίτερα ! Ίσα που προλαβαίνω να σταματήσω μπροστά του, με αποφεύγει έξυπνα με ενα μικρό πλάγιο πηδηματάκι προς το χαντάκι.
   Πηγαίνατε με 160 !! Τι να του πεις ; Πριν απο μισή ώρα πήγαινα με 900, πήγα και γύρισα απο την κόλαση 3 φορές, και μου λες ότι πήγαινα με 160 !!  Κλήση. Τώρα για κανένα μήνα, πρέπει να τρώω στη λέσχη αξιωματικών και προς στα αριςτερα του καταλόγου, ( ψωμί, σαλάτες, ομελέτες κλπ ), τα φτηνά ! Αλλα θα σου δείξω εγω, την άλλη φορά που ειςαι στημένος έξω απο το αεροδρόμιο, να πιάσεις ποιον ; Κανά τρακτέρ με πατάτες; Τους αεροπόρους έχεις στημένους. Θα σου πω την άλλη φορά μετα την απογείωση θα σου κάψω τη μούρη με το afterburner!  Βλάκα !  Τι φταίει και αυτός ; Την ίδια ηλικία είχαμε, κανας χοντρός διοικητής θα τον έστειλε.
   Τώρα προσγειώθηκα πραγματικά !!!
Αυτά

Σχετικά με τον συντάκτη

Συντάχθηκε από ditikievritania στης Σεπτεμβρίου 06, 2018. Κατηγορία/ες Άγραφα , Δ. Ευρυτανία , Εικαστικά , Ροή , story . Ακολουθήστε τις απαντήσεις στα RSS 2.0. Γράψτε κάτι