Δημοσιεύθηκε την : Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2018
Αναρτήθηκε από ditikievritania
Το γεφύρι του Μανωλη:"Τι λεβεντιες το πάτησαν! τι κοριτσιών τακούνια.."
****
Ευρυτανία σαν θα πας,
φίλε μου ταξιδιώτη...
Πέρνα απ' την λίμνη Κρεμαστών,
κι από τον Αγραφιώτη.
Στις εκβολές του ποταμού,
και στην αρχή της λίμνης,
θα δεις γεφύρι τοξωτό,
ένα στολίδι μνήμης!
Το 'χτισε ο πρωτομάστορας
σπουδαίος Ηπειρώτης!
Μέγας τεχνίτης ξακουστός
Μανώλης Χρυσιώτης.
Σαν το 'χτισε το στέριωσε,
τ' αγάπησε σαν γιό του.
Το βάφτισε και του 'δωσε
τ' όνομα το δικό του.
Πολύ μεγάλη η φήμη του...
στην οικουμένη όλη.
Οι πάντες τ' ονομάζανε...
γεφύρι του Μανώλη.
Έργο αριστούργημα!
Μνημείο τέχνης λαϊκής,
σπανίας ωραιότητας
κι αρχιτεκτονικής.
Καμαρωτό, μονότοξο
σχεδόν τριάντα μέτρα.
Χτιστό μ' ασβέστη αθάνατο
και σμιλεμένη πέτρα.
Μεγάλες δόξες γνώρισε,
κοντά τριακόσια χρόνια.
Διαβάτες δεν ετρομαζαν
πλημμύρες μήτε χιόνια.
Τι λεβεντιές το πάτησαν!
τι κοριτσιών τακούνια!
Πόσα τραγούδια ν' άκουσε,
σε γάμους με νταούλια;
Τι χνάρια το 'χουνε διαβεί...
στα βάθη των αιώνων;
Τι ήρωες το πέρασαν...
της λευτεριάς αγώνων;
Ο ποταμός τ' αδέρφι του,
του σιγοτραγουδούσε...
σαν με τα γάργαρα νερά
γλυκά γλυκά κυλούσε...
Κατεβασιά σαν έφτανε,
κι ορμητικά χτυπούσε...
τα τείχη του τ'αθάνατα,
ποτέ δεν τα λιγούσε...
Αχνάρι πια δεν περπατά,
στην έρημή του πλάτη...
θωρεί κι αδίκως καρτερεί,
να νιώσει έναν διαβάτη.
Τον τελευταίο τον καιρό,
στέκει μισοπνιγμένο...
στη λίμνη τα θεμέλια του
σχεδόν ερειπωμένο.
Τώρα που τα θεμέλια του,
τρίζουν σαν ξερολίθια,
απεγνωσμένα καρτερεί
ανθρώπινη βοήθεια.
Νεράιδες Αγραφιώτισσες
τριγύρω του χορεύουν...
μα το χειμώνα συντροφιά...
μες στο βυθό το παίρνουν.
****
Τρύφων-Νάκος Κορδονούρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Σχολίασε το άρθρο